Τα γεγονότα που ζήσαμε, από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον Απρίλιο του 2010 που υπεγράφη το κατάπτυστο και επαχθές για τον ελληνικό λαό μνημόνιο, με τη δήθεν αγωνιώδη προσπάθεια του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση και να. τιθασευτεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακά τεχνάσματα για να πεισθεί ο λαός ότι δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός ατό την υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ.
Σήμερα τρεις περίπου μήνες από την εφαρμογή του μνημονίου, όλο και λιγότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η λύση που μας επέβαλαν ήταν μονόδρομος. Αντίθετα έχει ωριμάσει η άποψη πως θα μπορούσαν να επιλέγουν άλλες λύσεις, οι οποίες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα χωρίς να θίγουν τα λαϊκά συμφέροντα και να δημιουργούν συνθήκες ύφεσης στην οικονομία με καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα και τους εργαζόμενους.
Τις λύσεις αυτές σκόπιμα δεν τις επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου, φρόντισε μάλιστα αυτός και ο υπουργός του των Οικονομικών, πρώην στέλεχος του ΟΟΣΑ και μεγάλου χρηματοπιστωτικού οίκου, να τις απαξιώσουν με δηλώσεις του τύπου «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και με το να παρομοιάζουν την οικονομία με Τιτανικό. Σύμμαχο σ' αυτήν τους την προσπάθεια είχαν και εξακολουθούν να έχουν τα MMΕ. Τηλεοπτικοί αλλά και ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν μετατραπεί σε «μακρύ χέρι» της τρόικας και του ΔΝΤ και ασκούν μια πρωτοφανή σε έκταση και ένταση προπαγάνδα, έχοντας απορρίψει και τα τελευταία προσχήματα.
Η τηλεοπτική βία που ασκείται είναι κάτι το πρωτοφανές. Κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων οι τηλεοπτικοί σχολιαστές επιτίθενται με ακραίους χαρακτηρισμούς σε όσους τολμούν να αντισταθούν στα μέτρα που με βάση το μνημόνιο παίρνονται είτε αυτοί είναι πολιτικοί, ή συνδικαλιστές, ενώ δεν παραλείπουν να απαξιώνουν τις δημόσιες επιχειρήσεις και να υπενθυμίζουν στο λαό που τον φτύνουν κατάμουτρα ότι αυτοί είναι η εξουσία που αποφασίζει για την τύχη του και τη ζωή του.
Καθόλου υποδεέστερη δεν ήταν και η στήριξη την οποία προσέφεραν στην κυβέρνηση και την τρόικα τα συνδικάτα. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις φρόντισαν να υποβαθμίσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων και τελικά να οδηγήσουν στην εκτόνωση και τον εκφυλισμό τις κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος.
Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής υπήρξε η υπογραφή εκ μέρους της ΓΣΕΕ της τριετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με την οποία η Συνομοσπονδία ουσιαστικά αποδέχεται την πλήρη εφαρμογή του μνημονίου και των εξοντωτικών μέτρων που περιλαμβάνει, για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και προπαντός για τη νέα γενιά της πατρίδας μας.
Μέσα σε δέκα μήνες από την εκλογή του ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του κατόρθωσαν να ανατρέψουν τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα που ίσχυαν στη χώρα μας μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την πλήρη επικράτηση των επιλογών του κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, σε βάρος της εργασίας.
Δικαίως λοιπόν οι Financial Times έγραψαν αναφερόμενοι στον Γ. Παπανδρέου και στις οικονομικές του επιλογές ότι είναι «ο άνθρωπος μας στην Αθήνα». Βλέπεται το χρηματιστηριακό κατεστημένο, το οποίο η εφημερίδα θεωρείται ότι. εκπροσωπεί, αισθάνθηκε την ανάγκη να επαινέσει τον πρωθυπουργό γιατί με τον τρόπο που χειρίστηκε την κρίση έβγαλε πολλά, μα πάρα πολλά χρήματα.
Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν και από το φθινόπωρο οι νεοφιλελεύθεροι κυβερνήτες μας θα κληθούν να διαχειριστούν τη ζοφερή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ολοένα αυξανόμενη αγανάκτηση του λαού. Αλήθεια τι 0α κάνουν τότε; Ήδη, ακολουθώντας τις συμβουλές των αλλοδαπών επικοινωνιακών τους συμβουλίων επιχειρούν μια φυγή προς τα εμπρός προσπαθώντας να στρέψουν την προσοχή του κόσμου σε ζητήματα όπως οι υποψηφιότητες στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ο νέος εκλογικός νόμος, οι δήθεν δομικές αλλαγές στην κυβέρνηση, ο επικείμενος ανασχηματισμός κλπ.
Η σκληρή πραγματικότητα της ύφεσης, της ανεργίας, των λουκέτων στην αγορά, της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που περιλαμβάνει το επικυρωμένα μνημόνιο που υπέγραψαν ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ο Γ. Προβόπουλος εν αγνοία της Βουλής δεν αφήνουν στους εργαζόμενους και γενικότερα στο λαό κανένα περιθώριο για εφησυχασμό. Οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού της κυβέρνησης είναι σίγουρο ότι θα πέσουν στο κενό.
Αυτή τη φορά οι Παναγόπουλοι, οι Παπασπύροι και οι άλλοι παρατρεχάμενοι του μνημονίου δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν τον κόσμο να ξεχυθεί στους δρόμους και να σαρώσει αυτή την πολιτική και τους εκφραστές της.
*Πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών
Από το ΠΡΙΝ της Κυριακής, 5/9/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου