Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Συνεχίζουμε ενάντια στα μέτρα...

Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων
Συλλαλητήριο στα Προπύλαια, Τρίτη, 23 Μαρτίου 2010 ώρα 6:00μ.μ.
Από το Πριν, Κυριακή 21 Μαρτίου 2010



Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Συνέδριο ΓΣΕΕ

Η ηγεσία της εργατικής τάξης στον παράδεισο



και η εργατική τάξη στην πείνα και στην ανεργία



Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Λευτεριά στο Μάριο Ζ.

Ψήφισμα για την Άμεση Αποφυλάκιση του
http://petitiononline.com/mariosz/petition.html



Οι αστυνομικοί τον «είδαν» με «καλυμμένο το πρόσωπο να ρίχνει μολότοφ»... Ο ίδιος -ο φερόμενος ως δράστης- προσκόμισε μια σειρά φωτογραφίες από τη στιγμή της σύλληψής του, που είναι με γυμνό το πρόσωπο, εν μέσω ήρεμων διαδηλωτών, και με ένα σακ-βουαγιάζ στον ώμο, το οποίο περιείχε τα... εργαλεία της δουλειάς του.
Μια φόρμα γυμναστικής, ένας ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κι ένα σαμπουάν, καθώς επρόκειτο να πάει στο κολυμβητήριο όπου εργάζεται ως εκπαιδευτής νηπίων.
Οι μαρτυρίες όμως των αστυνομικών βάρυναν, ως είθισται, περισσότερο στη ζυγαριά του ανακριτή, ο οποίος χθες, με σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελέα, αποφάσισε την προσωρινή κράτηση του 28χρονου άντρα, ο οποίος απολογήθηκε ενώπιόν του για τις τρεις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν, και μάλιστα με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του «κουκουλονόμου».
Κι έτσι από την πορεία κατά των νέων κυβερνητικών μέτρων της περασμένης Πέμπτης, ο νεαρός άντρας που διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι όχι μόνο δεν έριξε μολότοφ αλλά δεν συμμετείχε καν σε επεισόδια, βρέθηκε από τη ΓΑΔΑ στην Εισαγγελία, κι από το ανακριτικό γραφείο στον Κορυδαλλό.

Ενοχος... κόμμωση
Η Ιωάννα Κούρτοβικ, συνήγορος του 28χρονου, δήλωσε στην «Ε» για την αντιμετώπιση του νεαρού διαδηλωτή από τη Δικαιοσύνη:
«Μακριά η "υπαρκτή Δικαιοσύνη" από την κοινωνία και τις νομοθετικές ελίξεις που φαίνονται να την αφήνουν παγερά αδιάφορη, προφυλάκισε σήμερα ένα νέο παιδί, με βάση μια μόνη κατάθεση αστυνομικού, που διαψεύδεται κραυγαλέα από σειρά από φωτογραφίες που καταθέσαμε στην ανάκριση και από δεκάδες μαρτυρίες παρόντων στη σύλληψη πολιτών, που ήρθαν αυθόρμητα και ζήτησαν να καταθέσουν.
»Η πρόσφατη τροποποίηση της διάταξης για την προφυλάκιση (άρθρο 282 ΚΠΔ ) με τον νόμο 3811/2009, που αυστηροποίησε αποφασιστικά τις προϋποθέσεις, απαιτεί για να θεμελιωθεί τέτοια απόφαση "προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες για ομοειδείς αξιόποινες πράξεις" είτε "συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης" από τα οποία να συνάγεται κίνδυνος για διάπραξη άλλων εγκλημάτων.
»Πώς να παρηγορήσουμε ένα νέο άνθρωπο που θα πάει φυλακή γιατί είχε τα μαλλιά του ράστα και κουβάλαγε στον σάκο του τα ρούχα της δουλειάς του;».

Ξύλο με τη λαβή
Η είδηση της προφυλάκισής του (σ.σ. οι υπόλοιποι τέσσερις κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι) προκάλεσε την έντονη αποδοκιμασία των παρευρισκομένων χθες στα δικαστήρια, σε ένδειξη συμπαράστασης, νεαρών, τους οποίους έσπευσαν να βάλουν «σε τάξη», και με τη χρήση κλομπ, διμοιρίες των ΜΑΤ. Ενδεικτικές είναι οι φωτογραφίες που δημοσιεύει η «Ε», τόσο της σύλληψης του 28χρονου όσο και της βιαιότητας ανδρών των ΜΑΤ, χθες στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όπου ένας εξ αυτών φαίνεται να χτύπα νεαρό στο κεφάλι με τη λαβή του κλομπ. Το θύμα, που σύμφωνα με πληροφορίες αντιμετωπίζει χρόνιο πρόβλημα υγείας, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.
Ολες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από αυτόπτες μάρτυρες και των δύο περιστατικών. *

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Περισσότερες πληροφορίες στο http://freemariosz.wordpress.com

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Συλλαλητήριο σήμερα 16/3 στις 6.00 μ.μ. στα Προπύλαια

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις!

Η πρωτοβουλία "συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα", καλεί την Τρίτη 16 Μάρτη στις 6.00 μ.μ. στα Προπύλαια, για συγκέντρωση και πορεία ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και το σύμφωνο σταθερότητας.

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Η Ελλάδας δεν είναι τιτανικός! Μπορούσε και μπορεί αλλιώς

  • Τα μέτρα που εξήγγειλε πρόσφατα η Κυβέρνηση σηματοδοτούν την πλήρη διάψευση των προεκλογικών εξαγγελιών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
  • Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης είχαν αρχίσει άλλωστε από πολύ νωρίς να μιλάνε για «κίνδυνο χρεωκοπίας», για «Τιτανικό». Έριξαν ματωμένο κρέας στη θάλασσα και τώρα απορούν που μαζεύτηκαν καρχαρίες.
  • Ο λαός καλείται σήμερα να πληρώσει βαρύτατο τίμημα για την κρίση για την οποία ουδεμία ευθύνη φέρει.
  • Το επόμενο αίτημά τους θα είναι η γενική εκποίηση της χώρας, ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας και η – στο όνομα της ανταγωνιστικότητας – μείωση των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα μαζί με απολύσεις στο δημόσιο.
  • Αυτός ο δρόμος πρέπει να ανακοπεί! Άμεσα με λαϊκές κινητοποιήσεις, με τη συγκρότηση απεργιακών ταμείων και περιφρουρούμενες απεργίες.
  • Εθνικό συμφέρον δεν είναι το καπιταλιστικό συμφέρον μεταμφιεσμένο στο ουδέτερο υπερταξικό συμφέρον της χώρας. Εθνικό συμφέρον είναι ότι ταυτίζεται με τα συμφέροντα του λαού και με το αναφαίρετο δικαίωμα της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του. Γιατί το έθνος είναι ο λαός και όχι η οικονομική ολιγαρχία του τόπου.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!

Όλα τα παραπάνω αποσπάσματα εμπεριέχονται σε άρθρο που γράφτηκε στο περιοδικό Νέος Αγωνιστής που εκδίδεται από μέλη του ΠΑΣΟΚ και ανένταχτοςυ σοσιαλιστές. Είναι ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στη ΠΑΣΟΚική βάση, είναι σε πλήρη αρμονία με τις διαθέσεις σημαντικής μερίδας εργαζομένων που ακολουθούν το κυβερνητικό κόμμα και που συναντήσαμε στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια. Το πλήρες άρθρο ΕΔΩ:

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας

ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)

Η επίθεση στον εργαζόμενο λαό εξελίσσεται ταχύτατα.
Καθημερινά ανακοινώνονται νέα και σκληρότερα μέτρα που κάνουν τις εργασιακές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες για τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου εφιαλτικές.
Τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και αυτά που ακολουθούν δεν είναι αποσπασματικά αλλά αφορούν στον πυρήνα της σχέσης κεφαλαίου και εργασίας και όχι σε ορισμένες πλευρές της. Δίνουν τη δυνατότητα στο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, να χρησιμοποιεί την εργατική δύναμη και τη ζωή του εργαζόμενου όπως απαιτούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Αυτό ακριβώς έχουν αποφασίσει και προωθούν οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και των ΗΠΑ μέσω των οργανισμών και μηχανισμών που ελέγχουν και χρησιμοποιούν, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Σε αυτές τις εφιαλτικές ανατροπές σε βάρος των εργαζόμενων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του ευθυγραμμίζονται ολοκληρωτικά και με τον πιο ξεδιάντροπο και δουλικό τρόπο. Αυτόν τον εφιάλτη υποστηρίζουν με ιδιαίτερη θέρμη τόσο η ΝΔ όσο και το ΛΑΟΣ καθώς και όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος.

Το αστικό πολιτικό προσωπικό σκύβει όλο και περισσότερο το κεφάλι και εκλιπαρεί καθημερινά και σε όλους τους τόνους τα μεγάλα του αφεντικά. Και αυτά, με τη σειρά τους, αποθρασύνονται όλο και περισσότερο, απαιτώντας νέα πιο σκληρά μέτρα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και σε αυτές τις συνθήκες κλιμακώνεται η πιο άγρια και βάναυση επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και σε όλους τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε και ψήφισε βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που θα επιφέρουν δυσβάσταχτο πλήγμα στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα.
Μειώνει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, το επίδομα αδείας και τα επιδόματα σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ. Και παράλληλα, στρώνει το δρόμο για αντίστοιχες απαιτήσεις του κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα. Παγώνει μισθούς και συντάξεις. Αυξάνει το ΦΠΑ και τους φόρους σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα.
Ακολουθεί “νέο” πακέτο μέτρων με αιχμή τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό. Επί τάπητος έχουν τεθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλιστη εργασία, το ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών σε Παιδεία και Υγεία.
Είμαστε μπροστά σε βαθιές ανατροπές, που θα σαρώσουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού.
Στην πρωτόγνωρη επίθεση απαιτείται πρωτόγνωρη αντίσταση!
Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές μάζες θα αντιδράσουν, ήδη αντιδρούν. Το γενικό κλίμα και η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια για εφησυχασμούς και αυταπάτες.
Τα μέτρα που παίρνονται είναι πολύ σκληρά για να περάσουν χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις.
Αυτό όμως, από μόνο του δεν φτάνει. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να περάσει η γενική αίσθηση της αναποτελεσματικότητας, του ανίκητου της κυβέρνησης και να οδηγηθούμε σε διάφορα ξεφουσκώματα. Φροντίζουν ήδη γιαυτό αρκετοί από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και τις ηγεσίες του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος.
Μια γενική ανατροπή μπορεί να φαίνεται και να είναι, πράγματι δύσκολη, αλλά ορισμένες νίκες, καθυστερήσεις, μπλοκαρίσματα, και ορισμένα πιο ενεργητικά βήματα στο πεδίο των μαζικών λαϊκών και εργατικών αγώνων είναι αναγκαία για το επόμενο διάστημα, αν συνυπολογίσουμε ότι η επίθεση του συστήματος θα είναι διαρκής και επίμονη.
Μπαίνουμε σε μια φάση δύσκολη, περίπλοκη αλλά και συνάμα ελπιδοφόρα, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα γίνουν ορισμένα στέρεα και αποφασιστικά βήματα στο μέτωπο της πάλης, της αντίστασης και της συγκέντρωσης νέων δυνάμεων.
Η πολιτική στόχευση του κινήματος.
Η ολομέτωπη επίθεση στο λαό δείχνει πεντακάθαρα ότι δεν υπάρχει μέλλον για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία στα πλαίσια της ΟΝΕ, της ΕΕ. Το όνειρο της ευρωπαϊκής ιδέας γίνεται ο εφιάλτης των μέτρων του προγράμματος σταθερότητας.
Γίνεται σαφές ότι η κινηματική στόχευση δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να είναι άλλη από τη λαϊκή εργατική αντίσταση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ των μέτρων “παλιών και νέων” του λεγόμενου προγράμματος σταθερότητας που είναι η πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ.
Σε όλη τη χώρα σήμερα ένα σύνθημα πρέπει να κυριαρχήσει:
ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Η ανατροπή του προγράμματος Σταθερότητας είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Θα ΄ναι εξαιρετικά σπουδαία και ελπιδοφόρα για το μέλλον της ταξικής αντιπαράθεσης η επιτυχία αυτής της πάλης, δηλαδή, η αποτυχία των σκοπών και των μέτρων της επίθεσης του συστήματος. Μόνο έτσι θα φτάσει πιο γρήγορα και πιο πραγματικά η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι σε ένα επίπεδο να διατυπώνουν πιο τολμηρά ζητήματα στις διεκδικήσεις.
Κάθε άλλη προσέγγιση σε αυτήν την φάση στην καλύτερη περίπτωση υπονομεύει τον αγώνα.
Η παραπάνω πολιτική στόχευση οφείλει να γίνει η κεντρική πολιτική κατεύθυνση κάθε αριστερής οργάνωσης και αγωνιστή που θέλουν να συνδέσουν τη μοίρα τους με αυτή του λαού μας.
Αυτόν το στόχο μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει η κοινή δράση των αριστερών οργανώσεων.
Αυτό είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο της πολιτικής συνεννόησης και της κοινής μας δράσης.
Να λάβουμε σοβαρά υπόψιν ότι τα νέα πακέτα μέτρων που θα αφορούν και στον ιδιωτικό τομέα θα διευρύνει το μέτωπο αντιπαράθεσης του λαού με την πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ. Αποτελεί καθήκον των δυνάμεων της Αριστεράς να οργανώσουν την απαραίτητη συνέχεια και κλιμάκωσή της.
Είναι καθήκον μας να σπάσουμε την ιδιότυπη απομόνωση, την περιχαράκωση με προώθηση λχ “προωθημένων” πλαισίων, την αυταρέσκεια και τις κάθε τύπου αγκυλώσεις και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας ώστε να ενταχθούν στον αγώνα περισσότεροι εργαζόμενοι.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη και απαιτεί τολμηρές αποφάσεις.
Α. Να δώσουμε τη μάχη στα σωματεία.
Στα σωματεία όπου υπάρχει η δυνατότητα, να στηρίξουμε κοινά πλαίσια αγώνα και να παλέψουμε να παρθούν αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα με απεργιακές κινητοποιήσεις.
Πρέπει η κοινή μας δράση να μετρηθεί με την περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει τις μάζες και την πάλη τους. Με την παράλυση και αποστράτευση που έχουν επιβάλλει οι αστικοποιημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Πρέπει η κοινή μας δράση να επιδιώκει να προκαλεί διαδικασίες γενικών συνελεύσεων. Να διοργανώνει μαζώξεις και συζητήσεις εργαζομένων. Να στήνει επιτροπές αγώνα σε όποια σωματεία δεν υπάρχει ο απαραίτητος συσχετισμός. Να επιδιωχθεί ευρύτερος συντονισμός και πρωτοβουλίες συνδικαλιστών και εργαζομένων μεταξύ διάφορων κλάδων.
Πρέπει να στηριχθεί, να διευρυνθεί και να ενισχυθεί κάθε υπαρκτή πρωτοβουλία με αυτό το χαρακτήρα. Στόχος μας πρέπει να΄ναι να εμπλέκονται όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι στην υπόθεση.
Να οργανωθούν και να αξιοποιηθούν όλες οι μορφές προπαγάνδας και δράσης: εκδηλώσεις, μαζικές παρεμβάσεις, συλλαλητήρια, παραστάσεις διαμαρτυρίας, στάσεις εργασίας, απεργίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν όλοι.
Β. Στις γειτονιές ζουν οι εργαζόμενοι, αυτοί που στενάζουν από το βάρος της αντεργατικής επίθεσης του συστήματος. Σε κάθε περιοχή υπάρχει κόσμος που με κάθε ευκαιρία κινητοποιείται για διάφορα ζητήματα αναζητώντας δρόμους να εκφράσει την αγανάκτησή του από τη συσσωρευμένη πίεση των προβλημάτων που δεν τον αφήνουν να ησυχάσει, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι του.
Σε πολλές περιοχές δραστηριοποιείται ένα αριστερό και ριζοσπαστικό δυναμικό. Είναι ώριμο σε αυτή τη φάση να επανεξεταστεί η δράση αυτού του δυναμικού. Να συνεργαστεί και να ενισχύσει, χωρίς εκλογικές περιχαρακώσεις, τον αγώνα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας.
Να δημιουργηθούν τώρα Επιτροπές Αγώνα για να διευρυνθούν οι αντιστάσεις. Ανοιχτά, δημοκρατικά, χωρίς εκ των προτέρων αποκλεισμούς, με πρωτοβουλία του ίδιου του κόσμου, με συσπείρωση και ενότητα όσων θέλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση της πάλης. Να οργανώνονται κινηματικές τοπικές δράσεις, που να θέτουν το ζήτημα της ανατροπής του προγράμματος, με εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, τοπικά συλλαλητήρια, και με λογική συσπείρωσης ευρύτερου κόσμου στον αγώνα.
Γ. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ενταχθεί οργανικά στο κίνημα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας. Η πραγματικότητα που επιφυλάσσει το σύστημα για τη νεολαία είναι εφιάλτης και η νεολαία έχει ανάγκη, καθήκον και υποχρέωση να μπει μπροστά στον αγώνα.
Είναι άμεσης προτεραιότητας να παρθούν πρωτοβουλίες πολιτικής συνεννόησης και να διαμορφωθούν κοινά πλαίσια αγώνα. Να επιδιωχθεί με κάθε πρόσφορο τρόπο η διενέργεια Γενικών Συνελεύσεων για να παρθούν αποφάσεις αγώνα. Να επιδιώκονται συντονισμένες δράσεις για κοινές πορείες, συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια, καταλήψεις, κλπ. Οι σχολές πρέπει να γίνουν κέντρα αγώνα που θα συνδέουν το φοιτητικό με το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Δ. Σε μια πορεία να εξετάσουμε τον ευρύτερο συντονισμό των πρωτοβουλιών. Να εξετάσουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε μια πλατιά, ανοικτή, δημοκρατική συνέλευση οργανώσεων, σωματείων, συνδικαλιστικών σχημάτων, κινήσεων γειτονιάς, αγωνιστών για να συζητηθεί και εκτιμηθεί η κατάσταση στα μέτωπα πάλης. Οσο ενισχύεται ο συντονισμός στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στις γειτονιές θα μπαίνουν οι βάσεις για την δημιουργία ενός πολιτικού συντονιστικού κέντρου αγώνα που με τόλμη θα ενισχύει πολιτικά και θα στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο κοινές, ενωτικές, ανοικτές πρωτοβουλίες, κινήσεις και μέτωπα δράσης στα κινήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, της γειτονιάς, της νεολαίας.

Μήνυμα που λάβαμε από το blog: Αντίσταση στις γειτονιές (antigeitonies@yahoo.gr)

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Ας τους βουλιάξουμε εμείς

ΘΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα, ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους, για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο,
λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Bertolt Brecht

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Όλοι στους δρόμους ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα!

Όλοι την Πέμπτη 4/3 στις 6.00 μ.μ. στα Προπύλαια
Διαδηλώνουμε ενάντια στα νέα μέτρα!

Άμεση απάντηση στα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας είναι ανάγκη να οργανωθεί από όλες τις ταξικές δυνάμεις, την αριστερά, τους μαζικούς φορείς, όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Η πρωτοβουλία "συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα", καλεί την Πέμπτη 4 Μάρτη στις 6.00 μ.μ. στα Προπύλαια, για διαδήλωση ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός. Όπως αναφέρει ανακοίνωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων "Η κυβέρνηση από κοινού με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ εξαγγέλλει μέτρα που μας οδηγούν σε έναν νέο κοινωνικό μεσαίωνα. Τώρα χρειάζεται αποφασιστική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική, αποφασιστική σύγκρουση με την Ε.Ε.".

Στα Προπύλαια επίσης καλεί και το Δίκτυο Συνδικαλιστών της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Συγκέντρωση την ίδια ώρα διοργανώνει και το ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Το χρέος της Ελλάδας είναι πρωτοφανές»


Σύμφωνα με στοιχεία του Δ.Ν.Τ. το χρέος της Ελλάδας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι στο 179% του Α.Ε.Π. Ας δούμε λίγο τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά) των άλλων χωρών:
Ιαπωνία: 197,2% του Α.Ε.Π.
Ολλανδία: 234%
Ιρλανδία: 222%
Βέλγιο: 219%
Ισπανία: 207%
Πορτογαλία: 197%
Ιταλία: 194%
Μέσος όρος για Ε.Ε.: 175% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π. (Διαβάστε επίσης εδώ)
Ποια είναι η Ελληνική «ιδιαιτερότητα»;

Η Ελλάδα λοιπόν κάνει την πρωτοτυπία να μεταφέρει τα χρέη του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Γιατί το Ελληνικό κράτος όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια σε μια σειρά από ανοιχτές παρανομίες (π.χ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) αλλά στερεί προκλητικά από το δημόσιο τους βασικούς του πόρους, προτιμώντας να φαίνεται ένα χρεοκοπημένο κράτος παρά ένας ανίκανος ιδιωτικός τομέας. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε στις κάθε τύπου επιδοτήσεις
Μόνο από τις offshore εταιρίες χάνονται κάθε χρόνο 6 δις έσοδα για το κράτος (Νέα, 11/05/2009). Χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αγαπητός αναφέρει στην Ελευθεροτυπία της 20/02: «…τα μη εισπραττόμενα φορολογικά έξοδα υπερβαίνουν το 40% των εισπραττόμενων». Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. το 25% της παραγωγής στην Ελλάδα διακινείται χωρίς παραστατικά με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει τόσα λεφτά, ώστε αν τα έπαιρνε «…θα επέτρεπαν ακόμη και το μηδενισμό του δημόσιου χρέους μέσα σε λίγα χρόνια» (Ελευθεροτυπία, 20/02)
Σύμφωνα με τον Θ. Πελαγίδη, Καθηγητή της Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
«Στην Ελλάδα, το χρέος του κράτους αντικατοπτρίζει και τις αδυναμίες του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός με διεθνείς όρους. Το κράτος έτσι παίρνει πάνω του και μέρος του ιδιωτικού χρέους, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει και την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να πάρει τις ευθύνες του, να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός χωρίς την κρατική προστασία και χρέωση


«Το Ελληνικό δημόσιο είναι διογκωμένο»
Σύμφωνα με στοιχεία του I.L.O. (International Labour Organization) στην Ελλάδα οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το 22,3% των εργαζομένων την ίδια στιγμή που στην Γαλλία είναι το 30%, στην Σουηδία 34%, Ολλανδία 27%, Αγγλία 20%, Γερμανία 14%.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνουν τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην λίστα των χωρών της Ε.Ε. η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο μέσον!
Η διόγκωση λοιπόν του δημοσίου είναι πέρα για πέρα πλαστή και ουσιαστικά χρησιμοποιούν την λειτουργικότητα του δημόσιου τομέα προκειμένου να πείσουν τον κόσμο ότι είναι διογκωμένος. Δεν έχει όμως παρά να ρίξει κανείς μια απλή ματιά στις μετατάξεις και τις αποσπάσεις για να δει το μηχανισμό «αξιοποίησης» των υπαλλήλων και τις ευθύνες γι αυτήν. Αλλά δεν μιλάμε μόνο για «εξυπηρετήσεις»: Χαρακτηριστική η περίπτωση υπουργείου που προσέλαβε 250 υπαλλήλους στα Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης (μέσω Α.Σ.Ε.Π.) χωρίς να έχει προνοήσει ΚΑΝ να νοικιάσει χώρο εργασίας γι αυτούς!! Η οργάνωση όμως των διευθύνσεων/οργανισμών/υπουργείων δεν είναι θέμα των δήθεν περισσευούμενων υπαλλήλων, αλλά των αδρά αμειβόμενων στελεχών και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Αν αύριο λοιπόν απελευθερωθούν οι απολύσεις τα «στελέχη» αυτά μαζί με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους θα εισηγηθούν την χρησιμότητά μας ως εργαζόμενοι, θα εισηγηθούν για την δική μας δουλειά, σύνταξη, ζωή!


«Οι Έλληνες δεν δουλεύουν»
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 40,3 ωρών που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Αν λοιπόν ψάχνουμε για «τεμπέληδες» καλύτερα να πάμε πιο βόρεια όπου οι Σουηδοί (38,1), Δανοί (38) Φιλανδοί (37,8) κλπ. φαίνεται να τεμπελιάζουν πολύ για τα δεδομένα του Πρετεντέρη.
Γιατί λοιπόν είναι μειωμένη η παραγωγικότητα;
Το πρόβλημα και πάλι βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα: ΔΕΝ κάνει καμία τεχνολογική βελτίωση, δεν αναλαμβάνει το κόστος του εκσυγχρονισμού του και στηρίζεται στο χαμηλό μεροκάματο, το οποίο για να εξασφαλίσει πηγαίνει πλέον ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (ΕΣΟΑΒ, Interreg III κλπ.) σε χώρες των Βαλκανίων.
Ως ανταπόδοση, τα κέρδη του από το εξωτερικό…παραμένουν στο εξωτερικό, σε off-shore εταιρίες και τράπεζες. Μάλιστα για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους (ειδικά) οι τράπεζες προς το δημόσιο, όχι μόνο κερδοσκοπούν με το χρέος του δημοσίου μέσα από την γνωστή κομπίνα με την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), αλλά προτρέπουν εδώ και χρόνια τους «σημαντικούς» πελάτες τους να βγάλουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό σε αφορολόγητους off shore παραδείσους που ιδρύουν οι…ΙΔΙΕΣ!!!! (Ελευθεροτυπία 3/05/2002)
Σε αυτούς δόθηκαν τα 12 δις «σωτηρίας» και εγγυήθηκαν άλλα 16!!!
Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να γράψουμε για την σημερινή πραγματικότητα, όμως όλα θα συγκλίνουν προς μία απλή αλήθεια:
Σήμερα δεν γίνεται απλά μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους, αλλά και τίθενται οι βάσεις για την διαιώνιση της ουσιαστικής εξαθλίωσης τόσο για την δική μας όσο και για τις επόμενες γενεές.
Όσοι πιστεύουν ότι είναι απλά μια μπόρα που θα περάσει θ’ απογοητευθούν, όχι γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει δίχως την δική μας συμμετοχή.
Με τους σημερινούς όρους η ανοχή δεν είναι απλά συνενοχή, είναι ενεργός συμμετοχή στην καταστροφή της ζωής μας. Η ελπίδα έχει νόημα όταν έχει μια βάση. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέφουμε την βάση κρατώντας μια μάταιη ελπίδα.
Δεν μας ζητούν να δουλέψουμε περισσότερο.
Δεν μας ζητούν να μαζέψουμε τα έξοδά μας
Δεν μας ζητούν να κάνουμε κάποιες θυσίες για το κοινό καλό
Δεν μας ζητούν να στερηθούμε για τα παιδιά μας
Ζητούν τις ζωές μας και τις ζωές των γενιών που έρχονται.
Όσοι θεωρούν τα παραπάνω μεγάλα λόγια ή λαϊκίστικες ρητορείες θα δουν και στην πράξη ότι κάποια παραμύθια έχουν άσχημο τέλος.
Μόνο που στην πραγματική ζωή ευθυνόμαστε κι εμείς γι αυτό.

Αναδημοσίευση από Σωματείο Εργαζομένων ΚΑΠΕhttp://sekape.blogspot.com/2010/02/blog-post_22.html