Γράφει η Δώρα Μόσχου.
Σ` αυτόν εδώ τον τόπο, «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα», όπου «κακιά σκουριά δεν πιάνει», σαν κόκκινη κλωστή διαπερνά την ιστορία η μνήμη των λαϊκών αγώνων, κοινωνικών – ταξικών και εθνικοαπελευθερωτικών. Στη μεγάλη αυτή σκυταλοδρομία της ιστορίας, όπου η μια γενιά περνά στην επόμενη τη σημαία του αγώνα, συμμετέχουν και οι μεγάλοι δημιουργοί, οι μεγάλοι καλλιτέχνες, διαμορφώνοντας μια δική τους αλληλουχία και συνέχεια, σε στενή σύνδεση με τη συνέχεια και την εξέλιξη των αγώνων του λαού μας, αποτυπώνοντας την κάθε φορά εκδήλωσή τους μέσα στις νέες ιστορικο–κοινωνικές συνθήκες.
Κάποτε, μοιάζει σαν να αναπτύσσουν μεταξύ τους ένα διάλογο, παρά τη χρονική απόσταση που τους χωρίζει. Ίσως, ο πιο σημαντικός, ο πιο ενδιαφέρων από αυτούς τους «διαλόγους», είναι εκείνος που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ποιητή της εργατικής τάξης, τον Κώστα Βάρναλη, και τον ποιητή της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης των ελλήνων, το Διονύσιο Σολωμό.