ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ή CALL CENTERS: τα σύγχρονα κάτεργα

Από κείμενο που διένειμε η

Πρωτοβουλία εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα “no dial zone” (nodial@esplv.net)

Μεγαλώσαμε μέσα στο "ελληνικό θαύμα": Προλάβαμε ρυθμούς ανάπτυξης υπερδιπλάσιους της Ευρωζώνης, το χρηματιστήριο έκανε κάθε μέρα ράλι, τα τζιπ στριμώχνονταν στα στενά της γειτονιάς μας. Μας υποσχέθηκαν στόλους ολόκληρους από κινητό, πιστωτικές κάρτες, διακοπές στην Αράχωβα, ομόλογα, ιδιωτική ασφάλιση, διαρκείας για το γήπεδο, πούρα Αβάνας, malt ουίσκι, κρασί grande reserve σε ποτήρι "τουλίπα".
Το ελληνικό θαύμα ήταν το θαύμα των υπηρεσιών. Το θαύμα της τριτογενοποίησης της παραγωγής, στη οποία προχώρησε δειλά η Ελλάδα από τη δεκαετία του '80 κι έπειτα. Ορισμένοι ασχολήθηκαν με τον τουρισμό, άλλοι έγιναν τραπεζικοί υπάλληλοι, ασφαλιστές, σεκιούριτυ, διοικητικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Εμείς, είμαστε τηλεφωνητές. Ήμασταν και θα είμαστε με το ακουστικό στο κεφάλι, είτε η Ελλάδα χρεοκοπήσει, είτε όχι.

Παροχή τηλεφωνικών υπηρεσιών και internet, δημοσκοπήσεις/έρευνες αγοράς, πωλήσεις, τεχνική υποστήριξη, εξυπηρέτηση πελατών/γενικές πληροφορίες, collection (είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών), κράτηση εισιτηρίων, πιστωτικές κάρτες. Μια μικρή πόλη: Δέκα χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουμε στα τηλεφωνικά κέντρα.
Οι συνθήκες εργασίας στα call center:
Οι πιο τυχεροί εργαζόμαστε ως άμεσο προσωπικό της εταιρείας την οποία εκπροσωπούμε, αν και με το διαρκή κίνδυνο το τμήμα μας να διαλυθεί και να παραδοθεί σε outsourcing (υπεργολάβους). Οι λιγότερο τυχεροί, είμαστε ενοικιαζόμενοι. Εγκατεστημένοι στην εταιρεία-υπεργολάβο, ισχυριζόμαστε ότι "ανήκουμε στην μεγάλη οικογένεια" της Εθνικής Τράπεζας, της Apple, της Tellas, της Vodafone κι ας μην έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία το κτίριο τους. Τον ένα μήνα νοικιασμένοι στην μία εταιρεία, τον επόμενο στην άλλη, με μηνιαίες ή δίμηνες συμβάσεις, πάντα στο κυνήγι του "στόχου απόδοσης" και με το φόβο της απόλυσης να κρέμεται πάνω απ' το κεφάλι μας.

- Στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, το ωράριο τηρείται ευλαβικά, οι απουσίες καταμετρώνται, υπογράφουμε στην είσοδο και την έξοδο - όμως για τα αφεντικά μας είμαστε "συνεργάτες/ιδες". Η αμοιβή εδώ είναι με το κομμάτι, κάθε δημοσκοπικό φύλλο που συμπληρώνουμε ρίχνει κι ένα κουκί στην μισθοδοσία μας, στο τέλος του μήνα. Ως προς το καθεστώς ασφάλισης, η εταιρεία και το ΙΚΑ μας θεωρούν εργάτες/τριες φασόν, δεν παίρνουμε επίδομα αδείας, δώρα και ό,τι άλλο αναλογεί σε εξαρτημένη σχέση εργασίας. Πολλές φορές δεχόμαστε κλήση μέσα στη νύχτα, όπου μας ανακοινώνεται ότι για τρεις μέρες δε θα χρειαστεί να έρθουμε στη δουλειά, μιας και δεν υπάρχουν δημοσκοπήσεις.
- Στα ξενόγλωσσα call center, κάνουμε τους Άγγλους, τους Ισπανούς ή τους Γερμανούς, κατά περίπτωση. Προσοχή μην καταλάβει ο πελάτης ότι είσαι Έλληνας, ότι αμείβεσαι με μισθό Ελλάδας, ενώ ο πελάτης πλήρωσε για Γερμανικό προϊόν.
- Στα κάτεργα τύπου Teleperformance, leap, Newsphone, όταν φτάσουν στο όριο της νομιμότητας, όταν πρέπει να σου κάνουν αορίστου, μας λύνουν τη σύμβαση και μας μεταφέρουν στην διπλανή εταιρεία - φάντασμα, έτσι ώστε να παραμείνουμε ενοικιαζόμενοι, δίμηνοι, εργαζόμενοι-λάστιχο μέχρι τέλους. Η εταιρεία φάντασμα μας νοικιάζει στην Teleperformance, αυτή με τη σειρά της μας ξανανοικιάζει, κι εμείς, υπάλληλοι είκοσι διαφορετικών εταιρειών ταυτόχρονα, σηκώνουμε το τηλέφωνο χαμογελαστοί: "Εθνική Τράπεζα, πώς μπορώ να εξυπηρετήσω;" Όταν η μητρική δεν μας χρειάζεται πλέον ο εργολάβος μας μετακινεί αλλού ή δεν μας ανανεώνει τη σύμβαση. Έτσι το προσωπικό της μητρικής απλά εξαφανίζεται! Ούτε απολύσεις, ούτε εσωτερικές αντιδράσεις και δυσαρέσκεια των εργαζομένων.
- Σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αυξανόμενη εντατικοποίηση του ελέγχου, την επικρότηση του ρουφιανέματος και το προμοτάρισμα του ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων.
- Τα επιχειρησιακά σωματεία ελάχιστα (Wind, Vodafone, HOL) και σε διαρκή σύγκρουση με την εργοδοσία. Στις υπόλοιπες εταιρείες, αρκεί να μας ξεφύγει η λέξη "σωματείο" ή "απεργία", για να εισπράξουμε την απάντηση: "Περάστε απ' το λογιστήριο".
Γίνεται φανερό σήμερα ότι δεν υπάρχουν ατομικές "λύσεις".
Μας έχουν βάλει στο στόχαστρο καταργώντας τα δικαιώματα μας το ένα μετά το άλλο. Θέλουν να μας γονατίσουν χωρίς επιστροφή ώστε να μην μπορούμε να ξανασηκώσουμε κεφάλι. Για αυτό και πρέπει να αντιδράσουμε. Να μην αποδεχτούμε την μοιρολατρία περιμένοντας τη σειρά μας.
Ανάμεσα σε κυλιόμενα ωράρια και προγραμματισμένα διαλείμματα, πρέπει να βρεθούμε και να συζητήσουμε...
Μας υποσχέθηκαν τόσες φορές, "αν είσαι παραγωγικός και συνεργάσιμος, θα προοδεύσεις"...
Προόδευσαν μόνο τα κέρδη τους...
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ