Εις μνήμην του δημοσιεύεται ένα άρθρο που έγραψε ο πατέρας άλλου συνάδελφου και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Παρόν" την Κυριακή, 29 Ιουνίου 2014
«Αγαπητέ Αλέκο, σε γνώρισα πολύ λίγο, σχεδόν φευγαλέα, ως φίλο και συνάδελφο του υιού μου. Ξαφνικά, Πέμπτη 19 Ιουνίου, ήρθε η τραγική είδηση ότι έφυγες από τη ζωή, τόσο πρόωρα και τόσο άδικα. Νέος, έφηβος έδωσες εξετάσει και μπήκες από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο, σε μια Σχολή που απαιτεί ιδιαίτερη ευφυΐα και ανοίγει καλές προοπτικές για τη ζωή. Και όμως, από τρία χρόνια τώρα ήσουν άνεργος. Δεν έφυγες για το εξωτερικό όπως πολλοί άλλοι νέοι σαν και εσένα. Η γη σου σε ήθελε εδώ και σε πήρε πρόωρα στα σπλάγχνα της. Γιατί; Διαψεύστηκαν οι προσδοκίες σου, τα όνειρα σου; Ποιος φταίει γι' αυτό;
Αν τον επικήδειο τον εκφωνούσε ο πρωθυπουργός της χώρας τι θα έλεγε για στερνό αποχαιρετισμό;
Το φαντάζομαι κάπως έτσι: Αλέκο, βιάστηκες να φύγεις από τη ζωή. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα, που αρχίζει η ανάπτυξη, που Κινέζοι και Αζέροι και άλλοι εγχώριοι σωτήρες επενδύουν στη χώρα μας για να μετατραπεί η Ελλάδα σε γη της Επαγγελίας... Αλλά ο Αλέκος δεν τα ακούει πια όλα τα κενά και απατηλά λόγια. Αν μπορούσε να απαντήσει θα του έλεγε: Κύριε πρωθυπουργέ. Αντί για επικήδειο, καλύτερα θα κάνατε να μιλούσατε στους δανειστές και τους τοκογλύφους, είτε αυτοί κατοικούν στις Βρυξέλλες είτε στη Ν. Υόρκη είτε στα βόρεια προάστια. Να τους πείτε, με σθένος και εντιμότητα, ότι στη χώρα μου, την Ελλάδα, έχω 6.000 και πλέον αυτόχειρες από την ανεργία, την πείνα, τη χαμένη αξιοπρέπεια. Αυτούς τους νεκρούς δεν τους προδίδω. Ναι, φταίμε για το κατάντημα της Ελλάδος. Αλλά φταίτε και εσείς. Μεγάλες σας εταιρείες διαφθείρανε πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημόσιους λειτουργούς. Είστε συνένοχοι. Εμείς δεν διαπράξαμε κανένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αντίθετα πολεμήσαμε για την ελευθερία των λαών, την ανθρωπιά, τη δημοκρατία.
Το 1953 στη Διάσκεψη ίου Λονδίνου δόθηκε συγχωροχάρτι οτη Γερμανία. Η Ελλάδα δεν το έχει ανάγκη αυτό. Απαιτεί μόνο σεβασμό. Σεβασμό στον κόσμο που υποφέρει, σεβασμό στους 6.000 και πλέον αυτόχειρες, σεβασμό στη μνήμη του νέου μηχανικού από τον Βόλο που άφησε πρόωρα τη ζωή από απογοήτευση και διάψευση των ελπίδων του. Αυτά, κύριε πρωθυπουργέ, αν είχατε το σθένος να τα πείτε στους δανειστές θα ήταν ο πρέπον φόρος τιμής για μένα και τους άλλους αυτόχειρες. Το ξέρω όμως ότι δεν θα το πράξετε.
Αν τον επικήδειο τον εκφωνούσε ο πρωθυπουργός της χώρας τι θα έλεγε για στερνό αποχαιρετισμό;
Το φαντάζομαι κάπως έτσι: Αλέκο, βιάστηκες να φύγεις από τη ζωή. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα, που αρχίζει η ανάπτυξη, που Κινέζοι και Αζέροι και άλλοι εγχώριοι σωτήρες επενδύουν στη χώρα μας για να μετατραπεί η Ελλάδα σε γη της Επαγγελίας... Αλλά ο Αλέκος δεν τα ακούει πια όλα τα κενά και απατηλά λόγια. Αν μπορούσε να απαντήσει θα του έλεγε: Κύριε πρωθυπουργέ. Αντί για επικήδειο, καλύτερα θα κάνατε να μιλούσατε στους δανειστές και τους τοκογλύφους, είτε αυτοί κατοικούν στις Βρυξέλλες είτε στη Ν. Υόρκη είτε στα βόρεια προάστια. Να τους πείτε, με σθένος και εντιμότητα, ότι στη χώρα μου, την Ελλάδα, έχω 6.000 και πλέον αυτόχειρες από την ανεργία, την πείνα, τη χαμένη αξιοπρέπεια. Αυτούς τους νεκρούς δεν τους προδίδω. Ναι, φταίμε για το κατάντημα της Ελλάδος. Αλλά φταίτε και εσείς. Μεγάλες σας εταιρείες διαφθείρανε πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημόσιους λειτουργούς. Είστε συνένοχοι. Εμείς δεν διαπράξαμε κανένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αντίθετα πολεμήσαμε για την ελευθερία των λαών, την ανθρωπιά, τη δημοκρατία.
Το 1953 στη Διάσκεψη ίου Λονδίνου δόθηκε συγχωροχάρτι οτη Γερμανία. Η Ελλάδα δεν το έχει ανάγκη αυτό. Απαιτεί μόνο σεβασμό. Σεβασμό στον κόσμο που υποφέρει, σεβασμό στους 6.000 και πλέον αυτόχειρες, σεβασμό στη μνήμη του νέου μηχανικού από τον Βόλο που άφησε πρόωρα τη ζωή από απογοήτευση και διάψευση των ελπίδων του. Αυτά, κύριε πρωθυπουργέ, αν είχατε το σθένος να τα πείτε στους δανειστές θα ήταν ο πρέπον φόρος τιμής για μένα και τους άλλους αυτόχειρες. Το ξέρω όμως ότι δεν θα το πράξετε.
Χ.Θ.Μ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου