Καθημερινά ανακοινώνονται νέα και σκληρότερα μέτρα που κάνουν τις εργασιακές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες για τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου εφιαλτικές.
Τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί και αυτά που ακολουθούν δεν είναι αποσπασματικά αλλά αφορούν στον πυρήνα της σχέσης κεφαλαίου και εργασίας και όχι σε ορισμένες πλευρές της. Δίνουν τη δυνατότητα στο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, να χρησιμοποιεί την εργατική δύναμη και τη ζωή του εργαζόμενου όπως απαιτούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Αυτό ακριβώς έχουν αποφασίσει και προωθούν οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και των ΗΠΑ μέσω των οργανισμών και μηχανισμών που ελέγχουν και χρησιμοποιούν, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Σε αυτές τις εφιαλτικές ανατροπές σε βάρος των εργαζόμενων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του ευθυγραμμίζονται ολοκληρωτικά και με τον πιο ξεδιάντροπο και δουλικό τρόπο. Αυτόν τον εφιάλτη υποστηρίζουν με ιδιαίτερη θέρμη τόσο η ΝΔ όσο και το ΛΑΟΣ καθώς και όλος ο αστικός πολιτικός κόσμος.
Το αστικό πολιτικό προσωπικό σκύβει όλο και περισσότερο το κεφάλι και εκλιπαρεί καθημερινά και σε όλους τους τόνους τα μεγάλα του αφεντικά. Και αυτά, με τη σειρά τους, αποθρασύνονται όλο και περισσότερο, απαιτώντας νέα πιο σκληρά μέτρα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και σε αυτές τις συνθήκες κλιμακώνεται η πιο άγρια και βάναυση επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και σε όλους τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε και ψήφισε βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που θα επιφέρουν δυσβάσταχτο πλήγμα στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα.
Μειώνει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, το επίδομα αδείας και τα επιδόματα σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ. Και παράλληλα, στρώνει το δρόμο για αντίστοιχες απαιτήσεις του κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα. Παγώνει μισθούς και συντάξεις. Αυξάνει το ΦΠΑ και τους φόρους σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα.
Ακολουθεί “νέο” πακέτο μέτρων με αιχμή τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό. Επί τάπητος έχουν τεθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, η ανασφάλιστη εργασία, το ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών σε Παιδεία και Υγεία.
Είμαστε μπροστά σε βαθιές ανατροπές, που θα σαρώσουν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις εναπομείνασες κατακτήσεις της εργατικής τάξης και του λαού.
Στην πρωτόγνωρη επίθεση απαιτείται πρωτόγνωρη αντίσταση!
Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές μάζες θα αντιδράσουν, ήδη αντιδρούν. Το γενικό κλίμα και η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια για εφησυχασμούς και αυταπάτες.
Τα μέτρα που παίρνονται είναι πολύ σκληρά για να περάσουν χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις.
Αυτό όμως, από μόνο του δεν φτάνει. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να περάσει η γενική αίσθηση της αναποτελεσματικότητας, του ανίκητου της κυβέρνησης και να οδηγηθούμε σε διάφορα ξεφουσκώματα. Φροντίζουν ήδη γιαυτό αρκετοί από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και τις ηγεσίες του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος.
Μια γενική ανατροπή μπορεί να φαίνεται και να είναι, πράγματι δύσκολη, αλλά ορισμένες νίκες, καθυστερήσεις, μπλοκαρίσματα, και ορισμένα πιο ενεργητικά βήματα στο πεδίο των μαζικών λαϊκών και εργατικών αγώνων είναι αναγκαία για το επόμενο διάστημα, αν συνυπολογίσουμε ότι η επίθεση του συστήματος θα είναι διαρκής και επίμονη.
Μπαίνουμε σε μια φάση δύσκολη, περίπλοκη αλλά και συνάμα ελπιδοφόρα, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα γίνουν ορισμένα στέρεα και αποφασιστικά βήματα στο μέτωπο της πάλης, της αντίστασης και της συγκέντρωσης νέων δυνάμεων.
Η πολιτική στόχευση του κινήματος.
Η ολομέτωπη επίθεση στο λαό δείχνει πεντακάθαρα ότι δεν υπάρχει μέλλον για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία στα πλαίσια της ΟΝΕ, της ΕΕ. Το όνειρο της ευρωπαϊκής ιδέας γίνεται ο εφιάλτης των μέτρων του προγράμματος σταθερότητας.
Γίνεται σαφές ότι η κινηματική στόχευση δεν μπορεί σε αυτή τη φάση να είναι άλλη από τη λαϊκή εργατική αντίσταση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ των μέτρων “παλιών και νέων” του λεγόμενου προγράμματος σταθερότητας που είναι η πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ.
Σε όλη τη χώρα σήμερα ένα σύνθημα πρέπει να κυριαρχήσει:
ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Η ανατροπή του προγράμματος Σταθερότητας είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του εργαζόμενου λαού. Θα ΄ναι εξαιρετικά σπουδαία και ελπιδοφόρα για το μέλλον της ταξικής αντιπαράθεσης η επιτυχία αυτής της πάλης, δηλαδή, η αποτυχία των σκοπών και των μέτρων της επίθεσης του συστήματος. Μόνο έτσι θα φτάσει πιο γρήγορα και πιο πραγματικά η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι σε ένα επίπεδο να διατυπώνουν πιο τολμηρά ζητήματα στις διεκδικήσεις.
Κάθε άλλη προσέγγιση σε αυτήν την φάση στην καλύτερη περίπτωση υπονομεύει τον αγώνα.
Η παραπάνω πολιτική στόχευση οφείλει να γίνει η κεντρική πολιτική κατεύθυνση κάθε αριστερής οργάνωσης και αγωνιστή που θέλουν να συνδέσουν τη μοίρα τους με αυτή του λαού μας.
Αυτόν το στόχο μπορεί και πρέπει να υπηρετήσει η κοινή δράση των αριστερών οργανώσεων.
Αυτό είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο της πολιτικής συνεννόησης και της κοινής μας δράσης.
Να λάβουμε σοβαρά υπόψιν ότι τα νέα πακέτα μέτρων που θα αφορούν και στον ιδιωτικό τομέα θα διευρύνει το μέτωπο αντιπαράθεσης του λαού με την πολιτική της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και της ΕΕ. Αποτελεί καθήκον των δυνάμεων της Αριστεράς να οργανώσουν την απαραίτητη συνέχεια και κλιμάκωσή της.
Είναι καθήκον μας να σπάσουμε την ιδιότυπη απομόνωση, την περιχαράκωση με προώθηση λχ “προωθημένων” πλαισίων, την αυταρέσκεια και τις κάθε τύπου αγκυλώσεις και να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας ώστε να ενταχθούν στον αγώνα περισσότεροι εργαζόμενοι.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη και απαιτεί τολμηρές αποφάσεις.
Α. Να δώσουμε τη μάχη στα σωματεία.
Στα σωματεία όπου υπάρχει η δυνατότητα, να στηρίξουμε κοινά πλαίσια αγώνα και να παλέψουμε να παρθούν αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα με απεργιακές κινητοποιήσεις.
Πρέπει η κοινή μας δράση να μετρηθεί με την περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει τις μάζες και την πάλη τους. Με την παράλυση και αποστράτευση που έχουν επιβάλλει οι αστικοποιημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Πρέπει η κοινή μας δράση να επιδιώκει να προκαλεί διαδικασίες γενικών συνελεύσεων. Να διοργανώνει μαζώξεις και συζητήσεις εργαζομένων. Να στήνει επιτροπές αγώνα σε όποια σωματεία δεν υπάρχει ο απαραίτητος συσχετισμός. Να επιδιωχθεί ευρύτερος συντονισμός και πρωτοβουλίες συνδικαλιστών και εργαζομένων μεταξύ διάφορων κλάδων.
Πρέπει να στηριχθεί, να διευρυνθεί και να ενισχυθεί κάθε υπαρκτή πρωτοβουλία με αυτό το χαρακτήρα. Στόχος μας πρέπει να΄ναι να εμπλέκονται όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι στην υπόθεση.
Να οργανωθούν και να αξιοποιηθούν όλες οι μορφές προπαγάνδας και δράσης: εκδηλώσεις, μαζικές παρεμβάσεις, συλλαλητήρια, παραστάσεις διαμαρτυρίας, στάσεις εργασίας, απεργίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν όλοι.
Β. Στις γειτονιές ζουν οι εργαζόμενοι, αυτοί που στενάζουν από το βάρος της αντεργατικής επίθεσης του συστήματος. Σε κάθε περιοχή υπάρχει κόσμος που με κάθε ευκαιρία κινητοποιείται για διάφορα ζητήματα αναζητώντας δρόμους να εκφράσει την αγανάκτησή του από τη συσσωρευμένη πίεση των προβλημάτων που δεν τον αφήνουν να ησυχάσει, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι του.
Σε πολλές περιοχές δραστηριοποιείται ένα αριστερό και ριζοσπαστικό δυναμικό. Είναι ώριμο σε αυτή τη φάση να επανεξεταστεί η δράση αυτού του δυναμικού. Να συνεργαστεί και να ενισχύσει, χωρίς εκλογικές περιχαρακώσεις, τον αγώνα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας.
Να δημιουργηθούν τώρα Επιτροπές Αγώνα για να διευρυνθούν οι αντιστάσεις. Ανοιχτά, δημοκρατικά, χωρίς εκ των προτέρων αποκλεισμούς, με πρωτοβουλία του ίδιου του κόσμου, με συσπείρωση και ενότητα όσων θέλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση της πάλης. Να οργανώνονται κινηματικές τοπικές δράσεις, που να θέτουν το ζήτημα της ανατροπής του προγράμματος, με εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, τοπικά συλλαλητήρια, και με λογική συσπείρωσης ευρύτερου κόσμου στον αγώνα.
Γ. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ενταχθεί οργανικά στο κίνημα για την ανατροπή του προγράμματος σταθερότητας. Η πραγματικότητα που επιφυλάσσει το σύστημα για τη νεολαία είναι εφιάλτης και η νεολαία έχει ανάγκη, καθήκον και υποχρέωση να μπει μπροστά στον αγώνα.
Είναι άμεσης προτεραιότητας να παρθούν πρωτοβουλίες πολιτικής συνεννόησης και να διαμορφωθούν κοινά πλαίσια αγώνα. Να επιδιωχθεί με κάθε πρόσφορο τρόπο η διενέργεια Γενικών Συνελεύσεων για να παρθούν αποφάσεις αγώνα. Να επιδιώκονται συντονισμένες δράσεις για κοινές πορείες, συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια, καταλήψεις, κλπ. Οι σχολές πρέπει να γίνουν κέντρα αγώνα που θα συνδέουν το φοιτητικό με το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Δ. Σε μια πορεία να εξετάσουμε τον ευρύτερο συντονισμό των πρωτοβουλιών. Να εξετάσουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε μια πλατιά, ανοικτή, δημοκρατική συνέλευση οργανώσεων, σωματείων, συνδικαλιστικών σχημάτων, κινήσεων γειτονιάς, αγωνιστών για να συζητηθεί και εκτιμηθεί η κατάσταση στα μέτωπα πάλης. Οσο ενισχύεται ο συντονισμός στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στις γειτονιές θα μπαίνουν οι βάσεις για την δημιουργία ενός πολιτικού συντονιστικού κέντρου αγώνα που με τόλμη θα ενισχύει πολιτικά και θα στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσο κοινές, ενωτικές, ανοικτές πρωτοβουλίες, κινήσεις και μέτωπα δράσης στα κινήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, της γειτονιάς, της νεολαίας.
Μήνυμα που λάβαμε από το blog: Αντίσταση στις γειτονιές (antigeitonies@yahoo.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου